کاهش خطر چاقی با ایستادن و انجام ورزش های ایستاده
4 نوامبر2015- ایستادن در یک چهارم از زمانها در طول روز سبب کاهش احتمال چاقی بمیزان 32 درصد می گردد.
در یک مطالعه جدید توسط انجمن سرطان آمریکا در همکاری با موسسه کوپر، دانشگاه تگزاس، و دانشگاه جورجیا، مشخص گردید که ایستادن به مدت حداقل پانزده دقیقه در روز با کاهش شانس چاقی ارتباط دارد. نتایج این مطالعه در Mayo Clinic Proceedingsمنتشر شد.
در حالی که رفتارهای بی تحرک (مانند تماشای تلویزیون و نشستن در وسائط نقلیه در زمان رفت و آمد) با اثرات منفی بر سلامت در ارتباط است، هنوز معلوم نیست که صرف زمان بیشتر بحالت ایستاده دارای تاثیرات محافظتی بر سلامت باشد.
به منظور بررسی بیشتر این موضوع ، یک تیم تحقیقاتی به رهبری دکترShuval، مدیر تحقیقات فعالیت فیزیکی و تغذیه در انجمن سرطان آمریکا، به بررسی تاثیر عادت به ایستادن بر چاقی و خطرات متابولیک در بیش از 7000 بیمار بزرگسال که به درمانگاه کوپر برای طب پیشگیری از سال 2010 تا 2015 مراجعه کرده بودند، پرداختند.
به طور خاص، ارتباط بین مدت زمان ایستادن و چاقی از طریق سه معیار عینی: اندازه گیری شاخص توده بدن(BMI)، درصد چربی بدن، و دور کمر مشخص شد.ارتباط بین عادت به ایستادن و خطرات متابولیک از طریق خطر ابتلا به سندرم متابولیک، مجموعه ای از عوامل خطر که خطر بیماری های قلبی، سکته مغزی و دیابت را افزایش می دهد، بررسی شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که در میان مردان، ایستادن در یک چهارم از زمانها در طول روز با کاهش 32 درصدی احتمال چاقی (درصد چربی بدن) در ارتباط است و چنانچه زمان ایستادن به 50 درصد از زمانها در طول روز افزایش یابد، احتمال ابتلا به چاقی 59 درصد کاهش می یابد،اما ایستادن در بیش از سه چهارم از زمانها با کاهش خطر ابتلا به چاقی همراه نمی باشد.
در زنان، ایستادن در یک چهارم، نیم و سه چهارم از زمانها در طول روز با کاهش 35٪، 47٪ و 57٪ احتمال چاقی شکمی (دور کمر) ارتباط دارد.هیچ ارتباطی بین عادت به ایستادن و سندرم متابولیک در میان زنان و مردان مشاهده نشد.
محققان همچنین به بررسی تاثیر فعالیتهای بدنی مرتبط با وضعیت ایستاده بر کاهش بیشتر خطر چاقی پرداختند. آنها دریافتند برای کسانی که بر طبق دستورالعملهای فعالیت فیزیکی (150 دقیقه فعالیت متوسط و / یا 75 دقیقه فعالیت شدید در روز) عمل می کنند، افزایش زمان ایستادن با کاهش چشمگیر تمام معیارهای چاقی و سندرم متابولیک در زنان و مردان همراه است. به عنوان مثال، در مردانی که بر طبق دستورالعمل فعالیت بدنی عمل می کنند و زمان ایستادن خود را از یک چهارم از زمانها به نیمی از زمانها افزایش می دهند، احتمال چاقی شکمی 57 درصد کاهش می یابد ، در حالی که انجام فعالیت فیزیکی بر طبق دستورالعملها و افزایش زمان ایستادن به سه چهارم از اوقات یا بیشتر، شانس چاقی احشایی را 64٪ کاهش می دهد.
در حالی که این یافته ها شواهد اولیه و مهمی بر مزایای بالقوه ی ایستادن ارائه می دهد، محققان این پژوهش هشدار دادند که یافته های آنها باید در چارچوب محدودیت های این مطالعه تفسیر شود، زیرا این یافته ها به صورت مقطعی بدست آمده اند، پس معلوم نیست که آیا ایستادن کمتر منجر به چاقی می شود و یا اینکه آیا در واقع افراد چاق کمتر می ایستند.
بهمین دلیل مطالعات آینده نگر بیشتر، برای تعیین تاثیرات محافظی ایستادن بر سلامت افراد مورد نیاز است.علاوه بر این، در حالی که چاقی و سندرم متابولیک بصورت عینی اندازه گیری شد، اما میزان ایستادن و فعالیت بدنی به این صورت اندازه گیری نگردید و بر اساس گزارش افراد استوار بود که ممکن است بر نتایج تاثیر گذاشته باشد.
با توجه به نحوه ی اندازه گیری مورد استفاده در این تحقیق، معلوم نیست که آیا شرکت کنندگان زمان ایستادن خود را فقط زمان ایستادن بدون حرکت گزارش کرده اند یا همراه با حرکت، زیرادر حالت ایستاده همراه با حرکت انرژی بیشتری نسبت به ایستاده ی بدون حرکت مصرف می شود، صرف انرژی در حالت ایستاده همانند حالت نشسته است.
در نهایت، باید توجه داشت که در برخی از مطالعات به اثرات سوء ایستادن طولانی مدت بر سلامت، از قبیل افزایش خطر واریس اشاره شده است. بنابراین، قطعا پیشنهاد می شود تحقیقات بیشتری در رابطه با اثرات ایستادن بر سلامت باید انجام گردد.
منبع: